پری‌سیما سادات‌ماجدی
فعال صنفی معلمان
با نگاهی به آمار تعداد معلمان شاغل در کشور درمی‌یابیم زنان با بیش از ۶۰ درصد شاغلان در آموزش‌وپرورش، بی‌ادعا در برابر همه مشکلات و ناملایمات، سال‌های متمادی طلایی‌ترین دوران زندگی خود را وقف نونهالان و نوجوانان کشور کرده و کمتر دم برمی‌آورند. معلمان زن با انواع تصمیمات و برنامه‌های آموزش‌وپرورش با توجه به روحیه سازگارانه، خود را تطبیق داده و انعطاف‌پذیرتر هستند. از منظر دیگر معلمان زن، علاوه‌بر تمام مسئولیت‌های شغلی و زندگی، به تعداد بیشتری (نسبت به معلمان مرد) در دوره‌های بازآموزی، ضمن خدمت، کارگاه‌ها و جلسات آموزشی شرکت کرده و آمادگی ایجاد تغییرات و انجام اصلاحات لازم را برای آموزش‌وپرورش دارند. شوق آموختن و اشتیاق به یادگیری، متعهدبودن، قانونمندی، عدم توسل به خشونت و تنبیه بدنی، وقت‌گذاری و داشتن طرح و برنامه کلاسی به‌طور چشمگیر و فزاینده‌تری در زنان معلم وجود دارد. معلمان زن علاوه‌بر دغدغه‌های مشترک با معلمان مرد، مطالبات ویژه خود را نیز دارند که لازم است مورد توجه قرار گیرد. شوربختانه به علت عدم آینده‌نگری در تربیت معلم و تغییرات ساختاری در سال‌های گذشته، تناسبی متوازن و منطقی در جذب و اشتغال نیروی انسانی در دوره‌ها و رشته‌های مختلف وجود نداشته و در بعضی استان‌ها ازجمله تهران با پدیده‌ای به‌عنوان نیروی مازاد، آن هم صرفا در جنسیت زن مواجه هستیم. عاملی که زنان به‌هیچ‌وجه در شکل‌گیری آن نقشی نداشته اما باید تاوان بی‌برنامگی و بی‌خردی آن را بدهند. طی سالیان اخیر، دبیران خانم مازاد با مدارک کارشناسی بالاجبار، به دوره ابتدایی منتقل می‌شوند و به علت ناکارآمدی یا بی‌انگیزگی دچار فرسایش شغلی شده و با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند که بی‌شک لازم است مور توجه قرار گیرد. مطالبات زنان در آموزش‌وپرورش به‌طور کلی تسهیل در روند بازنشستگی اختیاری، برقراری حقوق و مزایای متناسب با شغل معلمی، برقراری حق عائله‌مندی همانند مردان، اختصاص مأموریت آموزشی برای ادامه تحصیل، راه‌اندازی مراکز نگهداری کودک در کنار مدارس یا پرداخت کمک‌هزینه نگهداری کودکان زیر۶ سال همانند سایر ارگان‌ها، دردسترس‌داشتن منابع و امکانات متنوع آموزشی در مدارس، اختصاص بخشی از ساعت موظف برای گذراندن دوره‌های ضمن خدمت یا پرداخت اضافه‌کار برای شرکت در این دوره‌ها، ایجاد فرصت‌های برابر یادگیری در قالب اردوهای علمی و آموزشی در داخل و خارج از کشور، برخورداری از مدیران زن کارآمد خوشفکر و آشنا با روش‌های نوین تعلیم و تربیت در مدارس و ادارات، ایجاد فضای گفت‌وگو و تعامل سازنده در مدارس و کلاس‌های درس و بالاخره تبعیض مثبت در بودجه و امکانات برای تربیت دختران که آینده‌سازان کشور هستند، می‌باشد. زنان امیدوارند با به‌کارگیری آنها در مسئولیت‌های کلان سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری، منافع اکثریت شاغلان در آموزش‌وپرورش تأمین شود. روزنامه وقایع اتفاقیه
