رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر تهران درباره عوارض مصرف ریتالین معروف به قرص شب امتحان توضیحاتی داد.
به گزارش جام جم آنلاین از باشگاه خبرنگاران جوان،سرهنگ عبدالوهاب حسنوند با اشاره به اینکه آموزش یک کار مقطعی و گذرا نیست، گفت: آشنایی شهروندان به ویژه والدین با انواع مواد مخدر پر ابتلا که سلامتی جسم و روان مردم جامعه مخصوصا جوانان را تهدید می‌کند، امری است لازم و پلیس می‌بایست در کنار اقدامات سلبی تا آنجا که می‌تواند موضوع آموزش به شهروندان را نیز کار سازی و اجرا کند.
وی در خصوص ماده اعتیاد آور ریتالین که به قرص شب امتحان نیز معروف است ،گفت: ریتالین با نام تجارتی متیل فنیدیت است و یک محرک سیستم عصبی مرکزی است. ریتالین تمرکز را بهبود می‌بخشد و اشتها را کم می‌کند، خلق را بالا میبرد و می‌تواند در خواب اختلال ایجاد کند.
سرهنگ حسنوند عنوان کرد: ریتالین از نظر وزارت بهداشت یک داروی طبقه بندی شده است و برای بچه‌های بیش فعال دارای نقص در تمرکز تجویز می‌شود. ریتالین وقتی از سوی کسی که برای او این دارو تجویز نشده، مصرف شود یا بیش از دوز تجویز شده مصرف شود، سوء مصرف محسوب می‌شود و مصرف ریتالین می‌تواند موجب تپش قلب، افزایش فشار خون، درد سینه، درد مفصل، حرکات غیر قابل کنترل بدن، گیجی، هذیان، شخصیت زدایی (احساس اینکه خود یا محیط واقعی نیستند) و توهم‌ها (دیداری، شنیداری یا لمسی) شود.
رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر پایتخت با اشاره به اینکه مصرف طولانی این قرص باعث اعتیاد می‌شود، به شهروندان تذکر داد: باید در مصرف داروها احتیاط بیشتری به خرج داده و به هیچ عنوان به صورت سرخود و بدور از نظر پزشک متخصص به این گونه مواد را مصرف نکنند.
البته تذکر داد برخی از دانشجویان در نوک پیکان خطر استفاده از ریتالین قرار دارند و این دسته از دانشجویان به منظور شب بیداری و افزایش تمرکز، اقدام به مصرف مستمر ریتالین می‌کنند.
وی گفت: بسیاری از خانواده‌ها و جوانان بر این باورند که اعتیاد تنها به سوء مصرف مواد مخدر محدود است و سایر دارو‌های موجود در داروخانه اعتیاد، ندارند. ولی واقعیت این است که اصلاح این باور ضروری است و باید بدانیم که برخی داروها نیز خطر اعتیادآوری بالایی دارند بنابراین لازم است این داروها را بشناسیم تا بتوانیم از وابستگی احتمالی به آنها پیشگیری کنیم.
وی در ادامه گفت: در این خصوص می‌توان به داروی «بنزودیازپین ها» اشاره کرد: دارو‌هایی که اکثرشان به «زپام» ختم می‌شوند، به این دسته دارویی تعلق دارند، مانند: دیازپام، کلونازپام، فلورازپام، اکسازپام، لورازپام و. متاسفانه، برخی افراد برای کنترل و درمان خواب یا اضطراب و بی قراری خود، به طور خودسرانه این داروها را مصرف می‌کنند و این رفتار نه تنها منجر به بهبود اختلال‌های آنان نمی‌شود، بلکه موجب وابستگی به این داروها و درنهایت اعتیاد به آن می‌شود.
قرص «کلردیازپوکساید» و «زاناکس یا آلپرازولام» نیز جزء دارو‌های اعتیاد آور محسوب می‌شوند، وگاهی در مرکز درمانی مشاهده می‌شود جوانانی مراجعه می‌کنند که حتی روزانه، ۱۵۰ عدد قرص «کلونازپام» ۲ میلی گرم مصرف می‌کنند.
مصرف خودسرانه این داروها در هر سن و سالی دیده می‌شود، اما هوشیاری کم این افراد و بدن پر از سم آنان اجازه یک زندگی با نشاط و سالم را به آنان نخواهد دارد؛ قطعا کسی که ماهانه ۴۵۰۰ عدد قرص کلونازپام می‌خورد، به طور قطع از نظر جسمی، روحی و خانوادگی سالم نیست.
وی در پایان به این نکته اشاره کرد: بهترین سن برای آغاز گفتگو با فرزندان در مورد خطر‌های داروها، دوران ابتدایی است. والدین باید الگوی مناسبی برای فرزندانشان باشند و با کوچک‌ترین شکایت به داروی مسکن و آرام بخش، پناه نبرند.
