خاطره آموزشی؛تا می‌توانید غلط‌های خودتان را بگیرید قبل از این‌که غلط شما را بگیرند.
به‌بهانه پاسداشت یاد معلم
محمدجعفر خیاطی، عجیب‌ترین معلم بود، امتحاناتش عجیب‌تر؛ امتحاناتی که هر هفته می‌گرفت و هر کسی باید برگه‌ی خودش را تصحیح می‌کرد، آن هم نه در کلاس، در خانه!
دور از چشم همه، اولین باری که برگه‌ی امتحان خودم را تصحیح کردم سه غلط داشتم؛ نمی‌دانم ترس بود یا عذاب وجدان، هر چه بود نگذاشت اشتباهاتم را نادیده بگیرم و به خودم بیست بدهم.
فردای آن روز در کلاس وقتی همه‌ی بچه‌ها برگه‌هایشان را تحویل دادند فهمیدم همه بیست شده‌اند به‌جز من، به‌جز من که از خودم غلط گرفته بودم.
من نمی خواستم اشتباهاتم را نادیده بگیرم و خودم را فریب بدهم. بعد از هر امتحان آن‌قدر تمرین می‌کردم تا در امتحان بعدی نمره‌ی بهتری بگیرم.
مدت‌ها گذشت و نوبت امتحان اصلی رسید، امتحان که تمام شد، معلم برگه‌ها را جمع کرد و برخلاف همیشه در کیفش گذاشت! چهره‌ی هم‌کلاسی‌هایم دیدنی بود. آنها فکر می‌کردند این امتحان را هم مثل همه‌ی امتحانات دیگر خودشان تصحیح می‌کنند. اما این‌بار فرق داشت. این‌بار قرار بود حقیقت مشخص شود.
فردای آن روز وقتی معلم نمره‌ها را خواند فقط من بیست شدم. چون برخلاف دیگران از خودم غلط می‌گرفتم؛ از اشتباهاتم چشم‌پوشی نمی‌کردم و خودم را فریب نمی‌دادم.
زندگی پر از امتحان است. خیلی از ما انسان‌ها آن‌قدر اشتباهاتمان را نادیده می‌گیریم تا خودمان را فریب بدهیم، تا خودمان را بالاتر از چیزی که هستیم نشان دهیم. اما بالاخره یک‌روز برگه‌ی امتحانمان دست معلم می‌افتد. آن‌روز چهره‌مان دیدنی ست. آن‌روز حقیقت مشخص می‌شود و نمره واقعی را می‌گیریم.
تا می‌توانید غلط‌های خودتان را بگیرید قبل از این‌که غلط شما را بگیرند.
|منبع نامشخص|
