آموزش و پرورش در هندوستان و وجوه تمایز آن با آموزش و پرورش ایران

آموزش و پرورش در هندوستان و وجوه تمایز آن با آموزش و پرورش ایران

نوشته:احمد صافی

معرفی مقاله

امروزه،مطالعهء سیر تحول سازمانهای تربیتی،مبانی،اصول، اهداف،ساختار اداری،آموزشی،برنامه‏های درسی،نوآوریهای‏ آموزشی،میزان تخصیص بودجه،روند رشد کمّی و کیفی آموزش و پرورش و بالاخره تدابیری که برای حلّ مشکلات تربیتی در کشورهای‏ مختلف جهان اتخاذ شده است برای مدیران رده‏های عالی،میانی و اجرایی،کارشناسان و مربیان فواید متعددی را دربر دارد.بویژه اگر این‏ مطالعه در مورد کشورهایی صورت گیرد که از لحاظ فرهنگی، جغرافیایی،موقعیت اجتماعی،اقتصادی و نوع مسائل آموزش و پرورش وجوه مشترک زیادی نیز با کشور ما داشته باشند.

بدین‏منظور،مقاله‏ای تحت عنوان آموزش و پرورش در هندوستان و وجوه ممیزهء آن با آموزش و پرورش ایران توسط آقای‏ احمد صافی،عضو هیأت تحریریهء فصلنامهء تعلیم و تربیت و از مدرّسان‏ دانشگاه تربیت‏معلم،نوشته شده و در اختیار فصلنامه قرار گرفته است.

نویسنده،پس از سفر به کشور هند و ملاقات با مقامات آموزش‏ و پرورش و بازدید از مدارس و دانشگاهها و مراکز برنامه‏ریزی‏ آموزشی این کشور و با توجه به منابع مربوط به نگارش این مقاله اقدام‏ نموده است.

در این مقاله ابتدا اوضاع جغرافیایی،اجتماعی و فرهنگی‏ هندوستان و روند رشد جمعیت،جایگاه آموزش و پرورش در قانون

اساسی،اهداف و خط مشی کلی آموزش و پرورش،تشکیلات اداری‏ آموزش و پرورش در مرکز و ایالات متعدد،ساختار آموزشی و دوره‏های تحصیلی،برنامه‏ها و کتابهای درسی و…موردبحث و بررسی قرار گرفته است.آنگاه به وجوه تمایز آموزش و پرورش ایران‏ و هند در موارد مختلف از جمله:شکل ادارهء کشور،شیوهء ادارهء آموزش و پرورش،تشکیلات اداری،ساختار آموزشی،تربیت‏معلم، آموزش ضمن خدمت،مراکز برنامه‏ریزی درسی و آموزش مدیران، اشاره دارد.مقاله با ارائهء پیشنهادهای متعددی که می‏تواند برای‏ دست‏اندرکاران تعلیم و تربیت کشورمان مؤثر واقع گردد،پایان‏ می‏یابد.

این شیوهء مطالعه قبلا نیز در مورد آموزش و پرورش پاکستان‏ انجام گرفته که در فصلنامهء تعلیم و تربیت شماره ۳ و ۴ سال ۱۳۷۰ منتشر شده است.

در پایان ضمن تشکر از نویسندهء محترم،توفیق ایشان را در ادامهء همکاری با فصلنامهء تعلیم و تربیت از درگاه خداوند متعال مسئلت‏ داریم.

«فصلنامه»

کلیاتی دربارهء اوضاع جغرافیایی،تاریخی،فرهنگی و سیاسی هند

کشور پهناور هند در جنوب آسیا،در کنار اقیانوس هند،خلیج بنگال،دریای عرب و در دامنهء کوههای هیمالیا و در همسایگی کشورهای چین و نپال در شمال،بوتان،بنگلادش و برمه در شمال شرقی،پاکستان در شمال و شمال غربی واقع شده است.

بلندترین کوه آن ۸۰۵۹۸ متر و طویل‏ترین رود آن ۲۴۹۵ کیلومتر است‏۱٫

مساحت هند

هندوستان با ۰۹۰/۲۸۷/۳ کیلومتر مساحت،از نظر وسعت هفتمین کشور جهان‏ محسوب می‏شود.

آب‏وهوا

هند به‏علت وسعت زیاد،دارای آب‏وهوای مختلف و متنوعی است.بمبئی در اکثر ایام سال گرم و دهلی نو مرکز هند،تابستان گرم و زمستان خنکی دارد.

جمعیت هند

در سال ۱۹۶۱،جمعیت هند بالغ بر ۴۴۰ میلیون نفر بوده است.این رقم در سال‏ ۱۹۸۱ به حدود ۶۸۴ میلیون نفر رسیده است‏۲٫و این رقم را تا سال ۱۹۹۱،حدود ۸۵۰ میلیون نفر ذکر می‏کنند۳٫پیش‏بینی می‏شود که چنانچه روند رشد جمعیت هند بنابر آنچه‏ هست ادامه یابد،در سال ۲۰۳۰ کشور هند اولین کشور جهان از نظر میزان جمعیت خواهد بود.

ایالات متعدد هند از نظر جمعیت متفاوت می‏باشد.ایالت آندراپرادش که مرکز آن‏ حیدرآباد است بیش از جمعیت ایران،جمعیت دارد.هم‏اکنون طرحهایی برای آموزش افراد به‏منظور تنظیم خانواده و کنترل موالید اجرا می‏گردد

زبان و خط مردم هند

در هند چهارده زبان رسمی و بیش از هزار لهجه در ایالات مختلف وجود دارد که‏ مردم بدانها تکلم می‏کنند.زبانهای رایج در هند عبارتند از۴:

۱-اردو ۲-گجراتی ۳-بنگالی ۴-اروپا ۵-آسامی ۶-هندی ۷-پنجابی ۸-تامیل ۹- کشمیری ۱۰-تلگو ۱۱-کاماری ۱۲-مالایائیم ۱۳-مراتی ۱۴-زبان هندی.

به‏موجب قانون اساسی هند،زبان هندی زبان رسمی هند و خط”دوانگاری‏”خط رسمی می‏باشد۵زبان انگلیسی نیز زبان دیوانی کشور هند است و معمولا مکاتبات اداری و آموزش دانشگاهی با این زبان انجام می‏گیرد.

مذاهب هند

از عناصر مهم زندگی مردم هند،مذهب است.هندوئیسم نزدیک به ۸۴ درصد، مسلمان حدود ۱۱ درصد و مسیحیت ۵/۲ درصد و سیکها حدود ۲ درصد از جمعیت هند را تشکیل می‏دهند۶٫جماعت اندکی نیز زردتشتی،بودایی،یهودی و…هستند.

در هند عبادتگاههای متعددی وجود دارد و لذا هندوستان را می‏توان مهمترین کشور جهان از نظر تعداد و نوع مساجد و معابد به‏حساب آورد و مذهب را می‏توان از مهمترین‏ عناصر زندگی هندیها دانست.

واحدپول

واحد پول هند،روپیه است و هر دلار در بانک حدود ۲۶ روپیه می‏باشد۷٫

نژاد مردم هند

نژاد مردم هند مخلوطی از نژادهای سفید،زرد و سیاه می‏باشند و تیرهء عمدهء هند و آریایی ۷۲%دراویدی ۲۵%و مغولی ۳%از جمعیت این کشور را تشکیل می‏دهند.

هند از اقوام گوناگون تشکیل شده و از نظر غذا،لباس،پوشاک و سایر آداب و رسوم،بین هندیها تفاوت زیادی وجود دارد.

شهرها و بنادر مهم هند

کشور هند از ۲۲ ایالت و ۹ سرزمین تشکیل شده است‏۸٫و پرجمعیت‏ترین شهرها و بنادر آن عبارت است از:کلکته،بمبئی،مدرس،بنگلور،حیدرآباد،بهمن‏آباد،کانپور و پونامه.جمعیت بمبئی حدود ۱۳ میلیون نفر می‏باشد۹٫

آموزش و پرورش در قانون اساسی هند

در مادهء ۴۵ قانون اساسی هند آمده است که:”دولت موظف است که آموزش و پرورش اجباری و مجانی را برای همهء کودکان تا رسید به سن ۱۴ سالگی فراهم کند”.در این مورد،دولت مرکزی به‏ویژه دولتهای منطقه‏ای،مسئولیت تعلیمات اجباری و مجانی را بر عهده دارند.

ایجاد هماهنگی در آموزش و پرورش ایالات سرزمینهای مختلف،برنامه‏ریزی در امور تحقیقات امور آموزشی فنی و حرفه‏ای و آموزش عالی،ازجمله فعالیتهای اساسی‏ سازمان مرکزی آموزش و پرورش می‏باشد.

اهداف کلی آموزش و پرورش هند۱۰

۱-تعمیم آموزش ابتدایی

۲-مبارزه با بیسوادی

۳-گسترش علوم و فنون

۴-گسترش تربیت‏معلم و بازآموزی معلمان

۵-تشویق نوآوریهای آموزشی

۶-تأمین دموکراسی و وحدت ملی

۷-پاس داشتن میراث فرهنگی

سیاستهای اساسی

۱-برنامه‏های درسی،باید با نیازها و فعالیتهای اجتماعی،هماهنگی کامل داشته باشد.

۲-از تکنولوژی در آموزش و پرورش بهرهء بیشتری گرفته شود.

۳-آموزش غیررسمی برای دانش‏آموزان شاغل در بازار کار و یا محصلین مردود تأمین گردد.

۴-آموزشگاههای آزاد(به‏صورت باز و مکاتبه‏ای)جهت تنظیم و تکمیل اوقات‏ شخصی افراد برای مطالعه و یادگیری موردتوجه قرار گیرد.

۵-به کارهای گروهی در مدارس اهمیت زیادی داده شود.

۶-کار عملی جزء لا ینفک برنامه‏های درسی قرار گیرد.

۷-مواد کمک‏آموزشی تولیدشده در داخل کشور به خدمت گرفته شود.

۸-برنامه‏های علوم طبیعی و ریاضیات،در کنار علوم اجتماعی و کارهای عملی و تولیدی،جزء برنامه‏های درسی دورهء متوسطه بشمار آید.

۹-مباحث محیط زیست،ارزشهای اخلاقی،کنترل جمعیت،آموزش کامپیوتر در مدارس موردتوجه قرار گیرد.

ساختار اداری و تشکیلات آموزش و پرورش هند۱۱

در هندوستان وزیر”توسعه منابع انسانی‏”عضو کابینهء دولت فدرال است و مسئولیت‏ رهبری امور دستگاههای زیر را بر عهده دارد:

۱-امور آموزش و پرورش پیش‏دانشگاهی و دانشگاهی

۲-امور مربوط به فرهنگ(نظیر موزه‏ها،کتابخانه‏ها و امور هنری)

۳-امور مربوط به جوانان و تربیت‏بدنی

۴-امور مربوط به کودکان و حمایت از خانواده‏های بی‏سرپرست

علاوه بر وزارت‏”توسعه منابع انسانی‏”وزارت تکنولوژی و تحقیقات نیز وجود دارد که نقش عمده‏ای را در توسعهء تکنولوژی و انجام تحقیقات متنوع بر عهده دارد.

سازمان مرکزی آموزش و پرورش دولت فدرال وظایف متعددی دارد ازجمله:

-برقراری هماهنگی در امور آموزش و پرورش کشور

-نظارت بر انستیتوها و سازمانهای وابسته نظیر مؤسسه تعلیم و تربیت و تحقیقات‏ تربیتی

-مؤسسه ملی مدیریت و برنامه‏ریزی آموزشی هند

-انجام امور مربوط به یونسکو

-برنامه‏ریزی در جهت آموزش سوادآموزان و بزرگسالان

-نظارت بر امور دانشگاههای کشور

هریک از ایالات یا حکومتهای محلی دارای یک وزیر آموزش و پرورش می‏باشند که عضو هیأت دولت محلی بوده و مسئولیت رهبری آموزش و پرورش ایالت را بر عهده‏ دارد.

سازمان اداری آموزش و پرورش هر ایالت به شرح زیر است‏۱۲:

-وزیر آموزش و پرورش

-قائم‏مقام وزیر

-معاون آموزش عمومی

-معاون آموزش فنی و آموزش عالی

زیرنظر معاون آموزشی،واحدهای متعددی نظیر آموزش پیش‏دبستانی،دبستانی، متوسطه،تربیت‏معلم و…فعالیت دارند.

از مهمترین خصایص نظام اداری آموزش و پرورش هند،تفویض اختیار بیشتر به هر ایالت است و لذا قوانین آموزش و پرورش را هم مجلس فدرال و هم مجلس ایالت وضع‏ می‏کنند و ادارات آموزش و پرورش موظف به اجرای آنها هستند.

هر وزیر،چه در دولت فدرال و یا در هر ایالت،دارای یک قائم‏مقام است که از تجربهء زیادی برخوردار است و ثبات بیشتری دارد.

گرچه برای برقراری هماهنگی و بالاتر بردن سطح آموزش در کشور،دولت فدرال نقش‏ مؤثری دارد،ولی نظام اداری آموزش و پرورش هند به‏لحاظ ماهیت نظام سیاسی و مفاد قانون اساسی،متمرکز نمی‏باشد.

ساختار آموزشی در هند۱۳

دوره‏های تحصیلی در هند شامل کودکستان،دبستان،بالاتر از دبستان،دبیرستان، بالاتر از دبیرستان و دانشگاه است.

شورای آموزش و پرورش هند در سال ۱۹۶۸ ساختار آموزشی هند را به شرح زیر تصویب کرد:

دورهء ابتدایی ۵ سال،دورهء بالاتر از ابتدایی ۳ سال،دورهء متوسطه ۲ سال،دورهء پیش‏دانشگاهی ۲ سال و دورهء دانشگاه ۳ سال(۳+۲+۱۰).

در برخی از ایالات،نظام ۳+۳+۸ و ۳+۱+۱۰ هنوز مطرح است ولی تأکید دولت‏ مرکزی بر اجرای ساختار ۳+۲+۱۰ می‏باشد۱۴٫

علاوه بر آموزش ابتدایی به‏صورت رسمی از ۶ سالگی تا ۱۴ سالگی،آموزش‏ غیررسمی نیز وجود دارد و به موازات مدارس متوسطه،مدارس باز یا مکاتبه‏ای و به‏ موازات دورهء پیش‏دانشگاهی یا بعد از متوسطه دوره‏های فنی و حرفه‏ای و تربیت‏معلم به‏ مدت ۲ سال تشکیل می‏گردد.

دورهء پلی‏تکنیک به‏مدت ۳ سال است که بعد از دورهء متوسطه آغاز می‏شود.همچنین‏ دوره‏های دانشگاهی در سطوح لیسانس،فوق لیسانس و دکتری نیز وجود دارد.ساختار پیوست،موقعیت دوره‏های مختلف تحصیلی را از نظر سنّ ورود به هر دوره،نوع دوره و مدت تحصیل در هر دوره را نشان می‏دهد.

دورهء پیش‏دبستانی

ضرورت توجه به دورهء پیش‏دبستانی،در سال ۱۹۴۴ مورد تأیید قرار گرفته و به‏ منظور آماده کردن کودکان برای تحصیل در دورهء ابتدایی،به توسعهء این دوره به تدریج‏ توجه شده است.

در سال ۱۹۲۰،در بمبئی چند کودکستان تأسیس گردید و در سال ۱۹۳۹،دکتر ماریا- منتسوری به هند مسافرت نمود و در تأسیس کودکستانها،تفکرات او مؤثر بوده است. هم‏اکنون کودکستانها توسط دولت محلی،مراکز مذهبی،سازمانها و یا افراد خصوصی‏ تأسیس و گسترش یافته‏اند.کودکستانهای تجربی نیز با استفاده از دیدگاههای فروبل و منتسوری موردتوجه قرار گرفته است.

طبق گزارش رسمی آموزش و پرورش هند،در سال ۹۰-۱۲۸۹،۱۲ درصد گروه سنّی‏ کودکستان(پوشش واقعی)در کودکستان هستند.شهریهء کودکستانها ماهانه ۵۰ تا ۲۵۰ روپیه‏ است.

دورهء آموزش عمومی(ابتدایی و بالاتر از ابتدایی)

این دوره در دو مرحلهء ابتدایی(۵ سال)و بالاتر از ابتدایی(۳ سال)انجام می‏شود و گروه ۱۴-۶ ساله را دربرمی‏گیرد.سن ورود به دبستان در بعضی از مناطق ۵ سال است.

به موجب مادهء ۴۵ قانون اساسی هند در سال ۱۹۴۷،دولت این کشور موظف بوده‏ است اجرای آموزش و پرورش عمومی،اجباری و مجانی را تا ۱۹۶۰ انجام دهد که هنوز توفیق حاصل نشده است.

طبق قانون اساسی،مسئولیت برنامه‏ریزی و اجرای آموزش عمومی در هند با حکومت مرکزی و حکومتهای محلی است.

(به تصویر صفحه مراجعه شود) ساختار آموزشی در هند

دورهء آموزش متوسطه

آموزش متوسطه شامل ۲ سال آخر از ده سال آموزش عمومی است.این مرحله برای‏ بسیاری از دانش‏آموزان هندی،مرحلهء نهایی است.درحالی‏که برای بسیاری دیگر،مرحلهء مقدماتی برای آموزش عالی در رشته‏های علمی و حرفه‏ای می‏باشد.

هدف از آموزش متوسطه از سالهای ۱۸۵۴ میلادی تا ۱۹۴۹″آماده کردن جوانان‏ برای دانشگاه بوده است.”هم‏اکنون اهداف اساسی دورهء متوسطه در هند عبارت است از:۱۵

۱-آماده کردن دانش‏آموزان دبیرستانی برای ورود به دانشگاهها و ادامه‏تحصیل در سطوح عالی

۲-آماده کردن دانش‏آموزان برای زندگی(اشتغال در بازار کار)

در خط مشی مصوب ۱۹۸۶،به دورهء متوسطه اهمیت زیادی داده شده و برای اصلاح‏ مؤثر برنامه‏های درسی و سیستم امتحانی و صلاحیتهای لازم برای دبیران این دوره‏ توصیه‏هایی ارائه گردیده است،ازجمله تدریس مواد زیر،به‏عنوان برنامه‏های درسی دورهء متوسطه مورد تأکید قرار گرفته است.

الف:آموزش سه زبان هـ:کار عملی

ب:ریاضیات و:آموزش هنر

ج:علوم ز:بهداشت و تربیت‏بدنی

د:علوم اجتماعی

در پایان دورهء متوسطه،امتحان نهایی،انجام می‏گیرد و گواهینامهء پایان دورهء متوسطه‏ داده می‏شود.تعداد ثبت‏نام‏کنندگان در این دوره از ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۶(۶۳%)افزایش یافته‏ است.

دورهء پیش‏دانشگاهی

مدت این دوره ۲ سال است و شامل رشته‏های تحصیلی متعددی،نظیر علوم تجربی، ادبیات،ریاضیات،هنر و…می‏باشد.کسانیکه دورهء پیش‏دانشگاهی را بگذرانند می‏توانند به‏ مراکز تربیت‏معلم و دانشگاههای مختلف وارد شوند.تعداد ثبت‏نام‏کنندگان در این دوره از ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۶(۸۷%)رشد یافته است و لذا واحدهای آموزشی این دوره گسترش پیدا کرده است.علاوه بر دورهء پیش‏دانشگاهی در رشته‏های نظری،دورهء پیش‏دانشگاهی فنی و حرفه‏ای نیز به مدت ۲ سال دایر می‏باشد که فارغ التحصیلان آن می‏توانند به مراکز تربیت- معلم و یا مؤسسات عالی فنی و حرفه‏ای راه یابند.

آموزشهای فنی و حرفه‏ای

توجه به فعالیتهای علمی و توسعهء آموزشهای فنی و حرفه‏ای،در خط مشهای‏ آموزشی،به‏ویژه در سال ۱۹۸۶،مورد تأکید قرار گرفته است.

گاندی پیشوای فقید هند واضع آموزش پایه(اساسی)همواره بر توأم بودن آموزش و پرورش با کارهای تولیدی تأکید کرده است.

آموزش فنی و حرفه‏ای در هند،به صورتهای مختلف انجام می‏گیرد ازجمله:

۱-وجود درسی تحت عنوان آموزشهای مهارتی(کار عملی)در تمام دوره‏های‏ تحصیلی ابتدایی،بالاتر از ابتدایی و متوسطه.

۲-وجود دورهء آموزشی حرفه‏ای به مدت ۲ سال،بعد از دیپلم متوسطه و دورهء پلی‏تکنیک به مدت ۳ سال و مدارس حرفه‏ای با زمان مختلف و دوره‏های مهندسی به‏ مدت ۴ تا ۵ سال بعد از تحصیلات متوسطه

۳-تحصیل در مؤسسات آموزش فنی و حرفه‏ای در جوار کارخانجات با تضمین کار

۴-تحصیل در انستیتوهای تکنولوژی که با همکاری یونسکو دایر گردیده است.

آموزش غیررسمی در هند۱۶

طرح آموزش غیررسمی برای کودکان گروه سنی ۱۴-۹ ساله،به موازات آموزش‏ رسمی موردتوجه قرار گرفته است.برنامه‏های درسی،شرایط آموزشی،مقررات امتحانی‏ و…با نظام رسمی تفاوتهایی دارد و استفاده از نظام مکاتبه‏ای موردتوجه می‏باشد.

آموزش عالی در هند

هند از نظر تعداد دانشگاه و مدارس عالی،در ردیف کشورهای مهم جهان قرار دارد. در سال ۱۹۴۸،۱۹ دانشگاه،در سال ۱۹۶۲،۶۲ دانشگاه،در سال ۱۹۸۸،۱۴۲ دانشگاه و هم‏اکنون نزدیک به ۱۵۰ دانشگاه در هند فعالیت دارند.

تعداد کالجها در فاصلهء سالهای ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۸ از ۵۲۴۶ به ۶۵۹۷ کالج رسیده‏ است.تعداد دانشجویان از سال ۶۹-۱۹۶۸ تا ۸۸-۱۹۸۷ از ۰۰۰/۵۶۶/۱ نفر به‏ ۰۰۰/۸۱۴/۳ نفر رسیده است.

دانشگاه اسلامی علیگر،دهلی،اللّه‏آباد،بنارس،بمبئی،کلکته،عثمانیه،حیدرآباد و… از مهمترین دانشگاههای هند می‏باشند.در بمبئی برای زنان،دانشگاه ویژه‏ای تأسیس‏ گردیده است برای ورود به دانشگاه،کنکور سراسری وجود ندارد و هر دانشگاهی براساس‏ ضوابطی،به‏ویژه معدل برای داوطلب،دانشجو انتخاب می‏کند.دورهء تحصیل در سطح‏ لیسانس ۳ سال،فوق لیسانس ۲ سال پیش‏دکتری و دکتری بعد از تحصیلات متوسطه به‏ ترتیب حد اکثر ۶ و ۷ سال است.زبان آموزش در دانشگاههای هند،زبان انگلیسی می‏باشد. دانشگاههای هند از لحاظ امور قانونگذاری،تابع حکومت مرکزی و ایالات هستند ولی در اداره و برنامه‏ریزی،از رهبری شورای عالی دانشگاه،هیأت آموزشی و شورای اجرایی، استفاده می‏کنند.

مؤسسه تعلیم و تربیت و تحقیقات تربیتی

این مرکز که زیرنظر وزیر توسعه منابع انسانی هند قرار دارد،یکی از مهمترین و مجهزترین مراکز برنامه‏ریزی آموزشی و پژوهشی دولت مرکزی است که در هر ایالت نیز سازمانی با همین نام و به‏صورت محدودتر فعالیت دارد.سابقهء تأسیس این مرکز به ۳۰ سال‏ پیش می‏رسد.

این مرکز مسئولیت برنامه‏ریزی درسی،تألیف کتابهای درسی،انجام پژوهشهای‏ آموزشی و پرورشی از دورهء پیش‏دبستانی تا دانشگاه را بر عهده دارد.برنامه‏ریزی درسی‏ کلیهء مراکز تربیت‏معلم نیز در این مرکز انجام می‏گیرد.

شورایی به‏نام شورای ملی تحقیقات آموزشی و پرورشی در این مرکز پیش‏بینی شده‏ است که ۶۰ نفر عضو دارد و رئیس آن وزیر”توسعه منابع انسانی‏”هند می‏باشد.وزرای‏ آموزش و پرورش هر ایالت،استادان و صاحبنظران تعلیم و تربیت نیز عضو این شورا می‏باشند.این شورا سالی یکبار تشکیل می‏گردد و سیاست و خط مشی کلی مرکز را تعیین و تصویب می‏کند۱۷٫

این مرکز در ۴۸۰ منطقه آموزشی شعبه دارد و در سال ۹۱-۱۹۹۰،۰۰۰/۴ نفر در آن فعالیت داشته‏اند که ۹۰۰ نفر آنها استاد و صاحبنظر در زمینه‏های تعلیم و تربیت، روانشناسی،تکنولوژی آموزشی،علوم تجربی،ریاضی،علوم انسانی،هنر،ورزش و… بوده‏اند.

برای دروس مختلف تمام دوره‏های تحصیلی،دپارتمانها و شوراهای خاصی نیز وجود دارد.

این موسسه دارای بخشهای متعددی نظیر بخش تکنولوژی آموزشی،بخش تحقیقات‏ آموزشی و بخش آموزش مدرسان(معلم معلمان)و…می‏باشد.همچنین در این مؤسسه، مواد درسی،ساعات دروس هفتگی،حد اقل محتوای لازم برای تمام دروس دوره‏های‏ مختلف تحصیلی تهیه و به ایالات متعدد هند فرستاده می‏شود.

هر ایالت در آموزش دروس مختلف در مدارس،باید حد اقل را رعایت نماید. علاوه بر امور مربوط به برنامه‏ریزی درسی،تألیف و چاپ کتابهای درسی و راهنمای‏ تدریس در سطح ملی نیز توسط این مؤسسه انجام می‏گیرد.

تهیهء آزمونهای مختلف و سیاست‏گذاری درمورد امتحانات،به‏ویژه امتحانات نهایی‏ در پایان دورهء متوسطه و دورهء پیش‏دانشگاهی نیز از وظایف عمدهء این مؤسسه می‏باشد.

به‏منظور اجرای طرحها و برنامه‏های آموزشی و درسی و ارائهء نوآوریهای آموزشی، مدارس دولتی نمونه(استاندارد)زیرنظر این مؤسسه دایر گردیده است،آنچه در این‏ مؤسسه حائز اهمیت است،انجام انواع فعالیتهای مرتبط باهم،نظیر تحقیقات تربیتی، آموزش مدرسان،برنامه‏ریزی درسی،تألیف کتابهای درسی،امتحان و ارزشیابی و طراحی‏ مربوط به مدارس استاندارد در یک سازمان و زیرنظر یک مدیریت است.

برنامه‏های درسی در مدارس هند۱۸

یکی از جنبه‏های مهم آموزش و پرورش در هند،تلاش پی‏گیر در جهت استقرار یک نظام ملی آموزش و پرورش بوده است.و لذا در سال ۱۹۸۶ براساس خط مشی ملی‏ آموزش و پرورش و ساختار مشترک آموزشی(۳+۲+۱۰)،برای برنامه‏های درسی و حد اقل سطح یادگیری در هر دورهء تحصیلی،یک چارچوب ملی مورد تصویب قرار گرفته‏ است.

ویژگیهای برنامه‏ریزی درسی این نظام عبارت است از:

-تأمین فرصتهای آموزشی یکسان برای دست‏یابی به هدف آموزش پایه همگانی و نیز فراهم کردن شرایط برای کسب موفقیت آموزشی.

-محقق کردن یک چارچوب ملی برنامه‏های درسی،مرکب از یک هستهء مشترک‏ همراه با سایر اجزای قابل انعطاف.

-ارتباط با دنیای کار

-بالا بردن سطح آگاهیها و مهارتهای دانش‏آموزان از طریق دروس نظری و عملی

-ایجاد یک نظام پشتیبانی فنی برای پیشرفت مستمر کیفیت آموزش و پرورش