(یکشنبه ۲۸خرداد۱۳۹۱) اطلاعات – بسیاری از والدینی که فرزندشان در سنین نوجوانی به سر می برند، از ناتوانی در برقراری رابطه ای صمیمانه با آنان رنج می برند. فرزندانی که تا دیروز کودک بودند و برای بسیاری از فعالیت ها نیازمند حمایت و کمک پدر و مادرشان بودند، امروز ترجیح می دهند
بسیاری از والدینی که فرزندشان در سنین نوجوانی به سر می‌برند، از ناتوانی در برقراری رابطه‌ای صمیمانه با آنان رنج می‌برند. فرزندانی که تا دیروز کودک بودند و برای بسیاری از فعالیت‌ها نیازمند حمایت و کمک پدر و مادرشان بودند، امروز ترجیح می‌دهند بیشتر وقت شان را با دوستان و همسالان بگذرانند و می‌خواهند به جای کمک گرفتن از والدین یا استفاده از تجارب آنان همه چیز را خود تجربه کنند.
به گزارش سایت تبیان، شکاف بین نسل‌ها با وجود وسایل الکترونیکی و تکنولوژی پیشرفته که معمولاً نوجوانان بسیار بیشتر از والدین در آن مهارت دارند تشدید می‌شود تا جایی که شاید تصور شود نوجوانان در دنیای دیگری زندگی می‌کنند؛ دنیایی که نفوذ در آن برای والدین چندان راحت نیست.
اما هیچ کدام از این موارد بدین معنی نیست که والدین نمی‌توانند رابطه صمیمانه و محکمی با فرزندانشان داشته باشند. در واقع نوجوانان در این سنین بیشتر از هر زمان دیگری به پدر و مادرشان احتیاج دارند حتی اگر رفتار آنان خلاف این موضوع را نشان دهد. اگر بتوانید در این دوره با فرزندانتان رابطه خوبی برقرار کنید، می‌توانید مطمئن باشید که در سنین جوانی و پس از آن رابطه عاطفی بسیار مستحکم و قابل اطمینانی با آنان خواهید داشت که با اتفاقات کوچک و بزرگ و در شرایط مختلف خدشه‌دار نخواهد شد. بنابراین نزدیک تر
شدن به فرزند نوجوان تان باید یکی از مهم‌ترین اولویت‌های زندگی شما باشد.
اولین گام برای برقراری ارتباط دوستانه این است که زمانی را به با هم بودن اختصاص دهید. این نکته شاید ساده به نظر برسد اما اگر دقت کنید متوجه خواهید شد که نوجوانان انتخاب‌های زیادی برای گذراندن وقت بدون شما دارند. می‌توانند به دوستان شان تلفن بزنند یا با هم بیرون بروند یا این که با تلفن همراه و رایانه خود سرگرم شوند. یک راه برای گذراندن وقت با نوجوانان این است که با توجه به علاقه شان از آنان در امور منزل کمک بگیرید. مثلا اگر فرزندتان به آشپزی علاقه دارد می‌توانید در آشپزخانه با هم آشپزی کنید. در این صورت هر دو با هم برای یک هدف مشترک کار می‌کنید و در نتیجه گفت وگوهای حین کار لحن دوستانه تری خواهد داشت و هر دو بیشتر احساس همدلی خواهیدکرد.
یکی دیگر از زمان‌های مناسب برای بازکردن سر صحبت با نوجوانان هنگام رانندگی است.
معمولاً نوجوانان هنگامی که ارتباط چشمی برقرار نباشد راحت‌تر و بهتر در مورد مسائل خود صحبت می‌کنند که این شرایط در خودرو به وجود می‌آید.
هنگامی که فرزندان به سن نوجوانی می‌رسند دارای شخصیت مستقل و با علایق خاص و گوناگون می‌شوند. بنابراین دیدی که آنان و والدینشان در دوران کودکی نسبت به یکدیگر داشتند دیگر چندان مناسب نخواهد بود.
درواقع والدین و فرزندان باید این فرصت را داشته باشند تا یکدیگر را دوباره کشف کنند.
سعی کنید درباره علایق، سرگرمی‌ها و افکارتان با فرزندتان گفت وگو کنید. به عنوان مثال اگر به کارهای هنری علاقه دارید نحوه کار خود را به فرزندتان نشان دهید و گاهی اوقات نظر او را هم در این زمینه بپرسید. اگر فرزندتان نیز به این فعالیت علاقه‌مند شود ساعت‌های بسیار خوشی را در کنار یکدیگر و در حال پرداختن به این فعالیت خواهید بود و حتی اگر فرزندتان علاقه‌ای به سرگرمی‌های شما نداشته باشد متوجه خواهد شد که پدر یا مادرش فردی است با علایق گوناگون و افکار متفاوت در زمینه‌های مختلف. بنابراین دیگر به شما به چشم فردی که تنها هدفش سردرآوردن از کارهای اوست نگاه نخواهد کرد.
از طرف دیگر شما نیز باید به علایق مختلف فرزندتان آگاه باشید و به آن علاقه نشان دهید. حتی اگر چندان هم از سرگرمی‌های او خوشتان نمی‌آید. سعی کنید با شوق و علاقه فراوان به صحبت‌های او در این زمینه گوش دهید و تلاش کنید تا دنیا را از دریچه نگاه او ببینید.
شاید باور این موضوع سخت باشد اما نوجوانان با وجود تلاش زیاد برای مستقل شدن از والدین همچنان دوست دارند که از طرف آنها مورد توجه و تشویق قرار بگیرند. بنابراین به آنان فرصت بدهید تا توانایی‌های منحصر به فردشان را به شما نشان دهند و شما نیز آنان را به خاطر این قابلیت‌ها تحسین کنید. در این صورت نیاز فرزند نوجوانتان به مورد توجه و تحسین قرار گرفتن در محیط خانه مرتفع خواهد شد. گفت وگو با نوجوانان بسیار متفاوت‌تر از گفت وگو با کودکان یا سایر افراد بزرگسال است. زیرا ممکن است به راحتی گفت وگو به پرخاشگری و دعوا کشیده شود. به طور کلی نوجوانان جواب دادن به سؤالات پی در پی را نمی‌پسندند و حتی گاهی آن را به صورت دخالت در امور خصوصی شان تعبیر می‌کنند. بنابراین در شیوه مطرح کردن سؤالات باید دقت نظر ویژه‌ای داشته باشید. فرض کنید در مهمانی با فردی غریبه آشنا شده‌اید و می‌خواهید از او سؤالاتی درباره نحوه کار و زندگی اش بپرسید. سؤالات شما از فرزندتان نیز باید به همین صورت مطرح شوند. یعنی به صورت سؤالات بسیار کلی درباره موضوعاتی که به او مربوط می‌شوند. گاهی اوقات نوجوانان با وجود اینکه می‌خواهند با شما صحبت کنند، تمایل ندارند تا برای گفت وگو پیشقدم شوند. در چنین مواقعی معمولاً نشانه‌هایی در فرزندتان وجود دارد که نشانگر آن است که دوست دارد شما گفت وگو را آغاز کنید. به عنوان مثال یک آه یا یک نگاه متفاوت می‌تواند از اینگونه نشانه‌ها باشد. البته بهتر است گفت وگو را با سؤال شروع نکنید.
همانطور که قبلاً ذکر شد نوجوانان گاهی اوقات تمایل به گفت وگو در زمانی که ارتباط چشمی وجود داشته باشد ندارند و گفت وگوی غیرمستقیم را ترجیح می‌دهند. بنابراین گاهی اوقات بهترین راه برای ارتباط برقرار کردن با نوجوانان نامه نوشتن است. اگر افکار و دغدغه‌ها و نگرانی‌های خود را در نامه مطرح کنید می‌توانید بدون روبه رو شدن با مشکل پرخاشگری یا قطع ناگهانی گفت وگو از طرف فرزندتان همه آنچه را که می‌خواهید به او منتقل کنید. از طرف دیگر او نیز فرصت خواهد داشت تا درباره نکات مطرح شده در نامه فکر کند و در نامه‌ای دیگر جوابی عقلانی و نه فقط بر پایه احساسات به آن بدهد.
زمانی که فرزند نوجوانتان دچار مشکلی شده است اگر شروع به سخنرانی و نصیحت کردن کنید گفت وگو بسیار زودتر از آنچه تصورش را می‌کنید پایان خواهد یافت در چنین مواقعی باید توجه داشته باشید که فرزند شما مشکلی نیست که باید آن را حل کنید بلکه فردی است که باید ابتدا او را به خوبی درک کنید.مهم‌ترین دلیلی که نوجوانان تمایلی به دادن اطلاعات به والدین درباره خودشان و کارهایی که انجام می‌دهند ندارند این است که تصور می‌کنند والدین آنها با شنیدن این موضوعات به صورت غیرمنطقی عصبانی یا نگران می‌شوند. بنابراین اگر فرزندتان با شما درباره کاری که چندان مورد میل شما نبوده اما او انجام داده است صحبت کرد، بهتر است قبل از عصبانی شدن یا نصیحت کردن با خونسردی و آرامش به صحبت‌های او گوش دهید و سپس بدون موضع‌گیری با او درباره خود عمل، نه اینکه چرا او این کار را انجام داده است گفت وگو کنید. گاهی اوقات ممکن است تعریف و درک فرزندتان از این عمل با تعریف شما از آن متفاوت باشد.
