آیا بیست تا سی سالگی بهترین سال‌های زندگی است؟
لورا لی
بی‌بی‌سی با دخل وتصرف
شاخص تازه‌ای که درباره سلامتی و رضایت از زندگی مردم است نشان می‌دهد که اشخاص ۲۰ تا ۲۹ ساله امروزی، در مقایسه با این گروه سنی در دو دهه قبل، احساس دوری بیشتر نسبت به خانواده‌شان دارند و احساس نزدیکی بیشتری نسبت به دوستانشان.
این گروه سنی، همچنین کمتر احتمال دارد که حس تعلق به محل زندگی‌شان و جامعه را داشته باشند.
بنا بر شاخص مورد بحث که کیفیت روابط خانوادگی[دربریتانیا] را بررسی کرده، در سال ۲۰۱۵ در مقایسه با سال ۱۹۹۵، هشتاد درصد کمتر احتمال داشته که جوانان بگویند یکی از سه نفری که نزدیکترین دوستانشان محسوب می‌شوند، از اعضای خانواده‌شان است.
اما احساس خوشی و رضایت از زندگی به دلیل حس تعلق به یک مکان، بین سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۱۵، نزدیک به ۳۲ درصد کاهش یافته است.
شاخص مورد بحث، دلیل این تغییر را کاهش پیروی از یک مذهب و کارهای داوطلبانه و علاقه به سیاست می‌داند، که به نظر “بنیاد بین نسل‌ها”، فعالیت‌هایی هستند که با حس تعلق ارتباط دارند.
سنجش حس خوشی و رضایت از زندگی
بنیاد بین نسل‌ها اندیشکده مستقلی که در باره تفاوت بین نسل‌ها تحقیق می‌کند، از داده‌های یک پنل بزرگ تحقیقاتی برای تهیه شاخص خوشی و احساس سلامت روح و جسم استفاده کرده.
در تهیه این شاخص، به پنج جنبه مختلف احساس رضایت از زندگی یعنی چگونگی روابط و مناسبات فردی، شرایط اقتصادی، وضعیت سلامتی، محیط شخصی و حس تعلق، در سه دوره متفاوت یعنی سال‌های ۱۹۹۵و۲۰۰۵ و ۲۰۱۵ در جوانان ۲۰ تا ۲۹ ساله توجه شده.
در هریک از این سه دوره، احساس خوشی و رضایت از زندگی بیش از ۱۵۰۰ نفر اندازه گیری و محاسبه شد.
شاخص نشان داد که دوستی نزدیک بیست و چند ساله‌ها در فاصله سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ کاهش یافته، کاهش ۶ درصدی در ۱۰ سال. این کاهش علیرغم افزایش استفاده از رسانه‌های اجتماعی در همین مدت است.
از سایر جهات، شاخص مورد بحث نتیجه‌گیری کرده که بین سال‌های ۱۹۹۵ و ۲۰۱۵، احساس سلامت در جوانان ۱۱ درصد کاهش یافته. این کاهش مبین پسرفت ارزیابی جوانان بیست و چند ساله از سلامت جسمی‌شان است.
دیوید کینگمن، نویسنده گزارش می‌گوید: “از آنجا که در مقایسه با نسل قبلی در همین سنین، نسل جوانتر کمتر مشروب می‌نوشد، کمتر مواد مخدر مصرف می‌کند و بیشتر ورزش می‌کند؛ این احساس می‌تواند ناشی از افزایش چاقی یا بیشتر در معرض دید رسانه‌های اجتماعی قرار داشتن باشد و یا و نگرانی از تصویری که دیگران از اندام آنها دارند.”
