مهر: یکی از اصلی ترین آفتهایی که کارشناسان آموزش در ایران برای نظام آموزشی کشور برمی شمارند عمر کوتاه مدیریتهای آموزشی و در نتیجه ناکامی برنامه هایی است که برای تدوین و اجرایی شدن آنها هزینه های گزاف و وقتهای بی شماری در هر دوره مدیریت صرف می شود. “مهر” با انتشار گزارشها و گفتگوهایی به بررسی این آسیب کهنه در نظام آموزشی می پردازد.
وزیر اسبق آموزش و پرورش درباره ثبات مدیریتی در آموزش و پرورش گفت: آموزش و پرورش دستگاهی است که با امر تعلیم و تربیت سر و کار دارد که ذاتاً یک امر دیربازده است و در درازمدت تاثیر خود را برجا می گذارد.
این اظهارات در حالی از سوی محمود فرشیدی مطرح می شود که وزیر پیشین آموزش و پرورش نیز در آخرین روز حضور خود در وزارت آموزش و پرورش بر ضرورت ثبات مدیریت برای اجرای برنامه های این وزارتخانه به خصوص سند تحول بنیادین تاکید کرده بود.
آموزش و پرورش در قالب دولت نمی گنجد و مانند صدا وسیما باید زیرنظر مستقیم رهبری قرار گیرد
| وزیر اسبق آموزش و پرورش علی احمدی در یکی از نشستهای خبری خود عنوان کرده بود که باید طرحی را برای ثبات مدیریت در آموزش و پرورش جدا از دولتها ارائه داد. اما وی منظور دقیق خود از ثبات مدیریتی را هیچگاه عنوان نکرد. وزیر اسبق آموزش و پرورش در دولت نهم در ادامه گفتگو با مهر تاکید کرد: در نظام آموزشی ایران پیش بینی شده دانش آموز از همان دوران کودکی وارد این مجموعه و ۱۲ سال تحت تعلیم و تربیت قرار گیرند و سپس از این گردونه خارج شوند و این نشان می دهد که تعلیم و تربیت همچون برخی فعالیتهای اقتصادی و فرهنگی نیست که یک تا دو سال نتیجه دهد و بتوان آن را مشاهده کرد. فرشیدی با بیان اینکه آثار و نتایج امر تعلیم و تربیت نامحسوس است و دستاوردهای تربیتی و علمی را نمی توان با چشم دید اظهار کرد: به همین دلیل است که باید روند مدیریت در آموزش و پرورش حداقل ۱۲ سال ثبات داشته باشد تا یک دیدگاه و برنامه طی این مدت عینیت، محقق و اجرا شود و نتایج آن را روی دانش آموزان مشاهده کرد. دولتمردان اعتبارات خود را صرف پروژه های عینی می کنند در ۳۰ ساله گذشته ۱۱ وزیر به آموزش و پرورش آمده اند که تنها دکتر محمد علی نجفی ۹ سال وزیر بوده است و باقی وزیران کمتر از دو سال بر مسند وزارت نشسته اند محمود فرشیدی این مقام ارشد اسبق در نظام آموزشی کشور تصریح کرد: نتایج امر تعلیم و تربیت دیر بازده است و طی چهارسال دیده نمی شود و به همین دلیل دولتمردان کمتر به آن می پردازند و به همین دلیل است که می گویم آموزش و پرورش در قالب دولت نمی گنجد و مانند صدا وسیما باید زیر نظر مستقیم رهبری قرار گیرد تا ثباتی در مدیریت آن به وجود آید. بسیاری از کارشناسان آموزشی دیگر نیز بر این موضوع تاکید می کنند که باید نظام آموزشی جدا از دولتها اداره شود چون تغییرات مدیریتی در سطح دولتها این وزارتخانه را نیز دستخوش تحولات می کند که هزینه های سنگینی را بر نظام آموزشی تحمیل می کند. بررسیهای خبرنگار مهر نشان می دهد که طی ۳۰ ساله گذشته ۱۱ وزیر به وزارتخانه آموزش و پرورش آمده اند و تنها دکتر محمدعلی نجفی ۹ سال وزیر این وزارتخانه بوده است و باقی وزیران طی ۲۱ سال در آموزش و پرورش حضور داشته اند. یعنی هر وزیر کمتر از دو سال بر مسند این وزارتخانه نشسته است و چهار سرپرست نیز طی دوره های مختلف امور این وزارتخانه را اداره کرده اند. وزرای آموزش و پرورش بعد از انقلاب به ترتیب غلامحسین شکوهی، شهید محمد علی رجایی، شهید محمدجواد باهنر، علی اکبر پرورش، سید کاظم اکرمی، محمدعلی نجفی، حسین مظفر، مرتضی حاجی، محمود فرشیدی، علیرضا علی احمدی و مرتضی حاجی بابایی بوده اند. معمولا وزیر آموزش و پرورشی که می آید روسای آموزش و پرورش را تغییر می دهد و آنها مدیران مناطق و به تبع آن هم اگر فرصتی برای مدیر منطقه باشد، مدیر مدرسه را عوض می کند و … وزیر اسبق آموزش و پرورش موج تغییرات در ۱۰۰ هزار مدرسه،۷۱۶ منطقه و ۳۱ استان این مقام عالی وزارت در دو ساله اول دولت نهم با بیان اینکه آموزش و پرورش گستره بزرگی از مدیران را در بر می گیرد افزود: بیش از ۱۰۰ هزار مدرسه در کشور وجود دارند که به همین تعداد مدیر داریم و بالاتر از آن ۷۱۶ مدیر مناطق آموزش و پرورش و پس از آن ۳۱ مدیر عالی سازمانی داریم. فرشیدی در این باره اظهار کرد: معمولاً وزیری که می آید رؤسای آموزش و پرورش را تغییر می دهد و آنها مدیران مناطق و به تبع آن هم اگر فرصتی برای مدیر منطقه باشد مدیر مدرسه و بدین ترتیب آثار تغییر و تحول از راس تا مدرسه موج پیدا می کند و بی ثباتی در برنامه ریزیها به وجود می آید. |
