آیا آدم‌های ۳۰ ساله محکوم به حفظ یک شخصیت ثابت تا ۸۰ سالگی هستند یا تغییر ممکن است؟
آیا آدم‌های ۳۰ ساله محکوم به حفظ یک شخصیت ثابت تا ۸۰ سالگی هستند یا تغییر ممکن است؟
برش‌های اضافی در میانه راه
صدف فاطمی: ریچل هوزی، خبرنگار ایندیپندنت گزارشش را با این سؤال آغاز می‌کند: «آیا ما محکوم هستیم در ۸۰ سالگی دقیقا همانی باشیم که در ۳۰ سالگی بوده‌ایم؟» این ایده که شخصیت آدم‌ها بعد از ۳۰ سالگی به‌ندرت تغییر می‌کند و اغلب همان کسی که هستند تا آخر عمرشان می‌مانند، حرف جدیدی نیست. سال ۱۸۹۰ بود که ویلیام جیمز، روان‌شناس دانشگاه هاروارد، نتیجه تحقیقات خود را در قالب اصول روان‌شناسی به‌این‌ترتیب روی کاغذ آورد: «شخصیت بسیاری از آدم‌ها در سن ۳۰ سالگی مانند یک تکه گچ سفت می‌شود و هرگز دوباره نرم نمی‌شود» اما آیا این واقعا درست است؟
کریستن گادفری، روان‌شناس مستقل در صحبت با ایندیپندنت می‌گوید: «شخصیت در تعریف خودش مجموعه نسبتا پایداری از الگوهای فکری، احساسات و رفتارها را در مقایسه با خلق‌و‌خو دارد و این چیزی است که در طبیعت هر آدمی به‌خوبی پیداست.
به این دلیل که تا قبل از ۳۰ سالگی و به‌ویژه از سن بلوغ تا جوانی افکار، احساسات و همچنین رفتار آدم‌ها بسته به شرایط زندگی‌شان مدام دستخوش تغییر می‌شود، شخصیت‌پذیری آنها هم به همان نسبت با سرعت بالاتری تغییر می‌کند. این تغییرات اما با رسیدن به سن ۳۰ سالگی، به‌دلیل ثابت‌شدن نسبی افکار و احساسات، سرعت آهسته‌تری به خود می‌گیرد که اغلب حتی متوجه آن هم نمی‌شویم.»
به اعتقاد دیوید باس، استاد روان‌شناسی دانشگاه تگزاس، «حرف آخر درباره تغییر شخصیت آدم‌ها این است که شخصیت تمام آدم‌های دنیا تا قبل از ۳۰ سالگی در حال رشد و تکامل است و میل به پایداری و ثبات در آنها باعث سرعت‌بخشی به تغییرات شخصیتی می‌شود. در ۳۰ سالگی اما این روند به صورت قابل‌توجهی کاهش پیدا می‌کند اما این هرگز به آن معنا نیست که تغییرات غیرممکن می‌شود یا هیچ نمونه تغییرپذیری‌ای مشاهده نخواهد شد.»
ریچارد ۳۱ ساله می‌گوید: «من از زمانی که پا به ۲۰ سالگی گذاشتم، به مدت ۱۰ سال تلاش می‌کردم که عادت‌ها و ویژگی‌های اخلاقی‌ام را تا حد ممکن بهبود دهم. مسئله مهم این است که آن‌قدر در طی آن ۱۰ سال برای تغییر شخصیتم تلاش کرده‌ام که درحال‌حاضر و تنها یک سال بعد از ۳۰ سالگی، احساس خستگی مفرط و میل به ثابت‌ماندن در همین وضعیت را دارم. من به‌شخصه احساس می‌کنم با گذشت زمان تغییر شخصیت کاری سخت‌تر می‌شود زیرا زندگی آدم‌ها شلوغ‌تر می‌شود، سنشان بالاتر می‌رود و آنها بیشتر از اینکه بخواهند وقت و انرژی‌شان را صرف تغییر شخصیت‌شان کنند، ترجیح می‌دهند وضعیت‌شان را ثابت نگه دارند و به پیشواز آینده‌ای بروند که طبیعتا نگرانی زیادی از آن دارند.»
کارول راسول، روان‌شناس بریتانیایی می‌گوید: «این حرف درستی است که با بالارفتن سن، میل افراد به تغییر کم و در عوض به ثبات و حفظ شخصیت بیشتر می‌شود. آدم‌ها بیشتر از قبل درگیر شخصیت ساختگی‌شان می‌شوند و حتی بعضی از آنها با وجود آگاهی از یک‌سری ویژگی‌های بد شخصیتی، سعی می‌کنند از فکر تغییر‌دادن آنها فرار کنند. از نظر ما آدم‌ها شخصیت آدم‌ها در سن ۳۰ سالگی به پنج دسته مشخص تقسیم‌بندی می‌شود: درون‌گرایی، برون‌گرایی، روان‌رنجوری، سازشگر و ابَرخود یا همان وجدانی. این صفات اصلی شخصیت آدم‌ها بعد از تغییرات دهه ۲۰ سالگی است که حالات، رفتارها، احساسات و طرز فکر آنها را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. مطالعات نشان می‌دهد که بیشتر این خصوصیات ژنتیک هستند و در سن ۳۰ سالگی غالب شخصیت آدم‌ها را تشکیل می‌دهند. با این همه اما نمی‌توان گفت که هیچ‌کدام از این ویژگی‌ها بعد از ۳۰ سالگی در آدم‌ها تغییر پیدا نمی‌کند و تا همیشه ثابت می‌ماند. مسئله مهم درواقع خود آدم‌ها هستند، نه تغییرناپذیر‌بودن این صفات. این خود آدم‌ها هستند که با پا گذشتن به سن ۳۰ سالگی دیگر توان تغییر را در خود نمی‌بینند و با استناد به کلیشه‌های قدیمی سعی می‌کنند بار تغییر را از شانه‌های خود خالی کنند. عددی که سن ما را نشان می‌دهد، درواقع ترکیبی از تجربه‌ها، فرصت‌ها و انگیزه‌های ما برای استفاده کامل از پتانسیل ماست. بدون شک هر چقدر فرد جوان‌تر باشد، حوصله بیشتری برای کسب تجربه‌های گوناگون دارد.»
گادفری، روان‌شناس شخصیتی می‌گوید: «شخصیت درواقع بیشتر شبیه به یک ابزار منحصربه‌فرد برای هر یک از ماست. این ابزار از لحظه‌ای که به دنیا می‌آییم در اختیار ما قرار می‌گیرد و تنظیماتش با افزایش سن ما تغییر می‌کند. بدون‌شک این ابزار هیچگاه قابلیت تنظیم‌شدن را از دست نمی‌دهد و بنابراین بی‌معنی است که بگوییم بعد از ۳۰ سالگی شخصیت آدم‌ها تغییرناپذیر می‌شود زیرا این ابزار منحصربه‌فرد در تمام طول زندگی ما تحت‌تأثیر اتفاقات مختلف زندگی مانند بچه‌دارشدن، شروع یک کار جدید یا در بدترین حالت، رنج عزاداری و درد تنظیمات تازه‌ای پیدا می‌کند؛ بنابراین بهتر است بگوییم آدم‌ها در ۳۰ سالگی نیمه‌گچ‌بری هستند و هنوز قابلیت بُرش‌های اضافی را دارند.» روزنامه وقایع اتفاقیه
——————————-
🌟مقاله ها وخبرهای آموزشی و فرهنگی🌟
مجموعه ای متنوع از پژوهشها ، ویدیو و خبرهای مهم آموزشی فرهنگی ↩️
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
