سید حسن موسوی چلک/ رئیس انجمن مددکاران اجتماعی
در شرایطی که شاهد ناامیدی مردم در جامعه هستیم نباید انتظار داشته باشیم که مردم برای خروج از این شرایط آنگونه که باید حاضر به مشارکت با دولتمردان بوده و مشارکت‌پذیر باشند و شرایط سخت را تحمل کنند. امید اجتماعی یکی از مولفه‌های تأثیر‌گذار برای اعمال مدیریت هوشمند در جامعه است. یکی از محورهای ارزیابی مدیریت در هر کشوری چگونگی وضعیت امید در آن جامعه است. در کشور ما که به دلایل مختلف این مولفه کمرنگ شده برای خروج از این وضعیت چند نکته را باید مدنظر قرار دهیم: نخست آنکه مدیران شایسته و امیدوار را محور کارهایمان قرار دهیم به این معنی که افرادی که مدیریت یک مجموعه یا مسئولیت یک کاری را می‌پذیرند خود افراد امیدواری باشند. نمونه این موضوع در فوتبال و جام جهانی قابل مشاهده است که آقای کی‌روش با امیدواری تیم ملی کشورمان را به مسابقات جام جهانی برد یا در حوزه سیاست خارجی دکتر ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان با اقدامات بین‌المللی و مذاکرات دیپلماتیک امید را در جامعه شکل داد. هم‌اکنون یکی از چالش‌هایی که در کشورمان و در برخی بخش‌ها با آن مواجه هستیم این است که مدیریت‌ها نه براساس شایسته‌سالاری بلکه با فشارهای سیاسی و رانت و روابط انتخاب می‌شوند و همین مسئله خود ناامیدی را در کشور رقم می‌زند و باعث می‌شود که بسیاری از نخبگان دچار سرخوردگی شوند. موضوع بعدی که به القای حس ناامیدی در جامعه منجر شده نبود شفافیت است، موضوعاتی همچون مفاسد اقتصادی، واگذاری‌های غیراصولی و بی‌ثباتی بازارهای مختلف مانند ارز، سکه و… و تخلفاتی از این دست باعث می‌شوند تا شهروندان دچار ناامیدی شوند. هم‌اکنون برخوردها با این تخلفات که به بی‌ثباتی اقتصادی در کشور منجر شده به‌نظر مردم به‌گونه‌ای نبوده که متناسب با جرم و آسیب‌هایی باشد که به کشور و مردم تحمیل شده است. از سوی دیگر محدود کردن فضای رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی هم به عدم‌شفافیت در جامعه دامن زده است. رسانه‌ها با پیگیری‌های خود می‌توانند به‌عنوان چشم جامعه عمل کنند و فضای شفافیت را در جامعه شکل دهند اما محدودیت‌های آنها باعث کاهش اعتماد عمومی در جامعه و گرایش مردم به سمت استفاده از فیلترشکن‌ها و رسانه‌های خارجی می‌شود. الان اصحاب رسانه و خبرنگاران در کشور ما چقدر می‌توانند پیگیر، شفاف گر و مطالبه گر باشند؟
موضوع دیگر تبعیض است، این روزها از آقازاده‌ها و زندگی آنها بیشتر یاد می‌شود و تفاوت سطح زندگیشان با مردم و هزینه‌های میلیاردی آنها در شبکه‌های اجتماعی دائم خبرساز می‌شود. آیا با تبعیض می‌توانیم شاهد افزایش امید در جامعه باشیم؟ در سوی دیگر این ماجرا موضوع حقوق شهروندی است؛ آیا وضعیت کشور ما از نظر حقوق شهروندی مطلوب است؟ اگرچه اقداماتی در این حوزه صورت گرفته ولی نتایج آن هنوز برای مردم ملموس نیست. کشور ما دارای پتانسیل‌های مهمی همچون منابع اقتصادی و نیروی انسانی جوان و ماهر است که برای خروج از شرایط بحرانی می‌توانیم از این ظرفیت‌ها به بهترین شکل استفاده کنیم. بهبود شرایط اقتصادی و امنیت سرمایه‌گذاری به‌عنوان مهم‌ترین اولویت هم‌اکنون باید مدنظر مسئولان برای خروج از بحران ناامیدی باشد. مردم از دولت اقدامات عملی و امیدوار‌کننده می‌خواهند و این مسئله هم مستلزم این است که وحدت به‌معنای واقعی در کشور شکل بگیرد و دولتمردان قاعده سیاسی بازی و سیاسی کاری را بلد باشند تا بتوانند رفاه مردم را تأمین کنند. آزادی‌های مشروع و کم کردن فاصله بین مردم و مدیران و شنیدن صدای مردم توسط مسئولان می‌تواند کمک کند تا مولفه امید در جامعه افزایش پیدا کند. همشهری
—————-
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
