گسترش شبکه های اطلاعاتی نظیر اینترنت متاسفانه دانش آموزان ایرانی به جای انجام تحقیق و پژوهش تابع قانون “کپی، پیست” و فرهنگ نادرست دروغگویی به معلمان شده اند .
به گزارش خبرنگار «فردا» در گذشته دور وقتی میان دانش آموزان صحبت از تحقیق وپژوهش به میان می‌آمد بچه‌ها دست پدر و مادر خود را می گرفتند و به هر دری می زدند که ازکتب ومنابع مختلف وبه واسطه پرسش و پاسخ تحقیق خوبی بنویسند و تحویل معلمان خود بدهند، اما در آستانه ۲۵ آذر، روز پژوهش جای جستجو و تحقیق درمیان دانش‌آموزان ایرانی را به شدت خالی می‌بینیم.
از سوی دیگر با تغییرات پی در پی وزرای آموزش و پرورش و ورود وزیران جدید به سیستم، برنامه‌های وزرای قبلی به طورکامل ازبین می‌رود و همه حکایت به همان داستان “روز ازنو روزی از نو ” می پیوندد .
| دکتر”اقبال قاسمی پویا ” دکترای تاریخ و فلسفه آموزش وپرورش در گفتگو با «فردا» ،هفته پژوهش دانش آموزی را ذاتا برای معلم ، مدیر وهمه بدنه آموزش و پرورش لازم دانست اما یادآور شد ساختار و تمهیدات آن هنوز نواقص زیادی دارد .
پژوهشگر بازنشسته پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش افزود: وقتی معلمان موضوعی به دانش آموزان اعلام می کنند ودرباره آن تحقیق می خواهند ، بچه ها به راحتی با مراجعه به اینترنت به تقلیدی بی سرو ته روی می آِورند و بدون ذره ای اندیشه داستانی بی محتوا از موضوع مورد پژوهش می نویسند . وی تاکید کرد: این گونه تقلید خطر دروغگو پروری را در جامعه گشترش می‌دهد و دغدغه اندیشیدن را از نسل نو می‌گیرد . قاسمی پویا ادامه داد : اگر تحقیق، تحقیق درستی باشد ذهن دانش آموزان را مشغول و قوه اندیشه و خیال آنان را فعال می کند . اما قاعده های دم دستی و نادرست فعلی پژوهش موجب از بین رفتن تفکر خلاق و عدم پیشرفت واقعی فکری دانش آموزان شده است و مسئولان جامعه باید نسبت به آن هوشیار باشند . وی بخش دیگری از این مشکل را مربوط به معلمان دانست و گفت: متاسفانه بسیاری از معلمان به این دلیل که خود در زمان تحصیل محقق و پژوهشگر خوبی نبوده اند پرسشگری را در کلاس های درس ممنوع کرده اند که این امر خطرات فراوانی برای جامعه به دنبال دارد . دکترای تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش بااشاره به این که “کپی پیست” کردن از نتایج پژوهش های دیگران دردی را درمان نمی کند افزود : با گسترش این روند دانش آموزان علاوه بر ظاهرسازی برای کسب نمره، بدون ریشه بار می آیند و قدرت ارتباط دادن مسائل مورد پژوهش و استنتاج آن را از دست می دهند . این پژوهشگرتاکید کرد: به همین دلیل نظام تعلیم و تربیت کشور در طول تاریخ متفکر ویژه ای تحویل جامعه نداده است وادامه این امر برای آینده خطرآفرین است . قاسمی پویا در توصیه به برنامه‌ریزان تعلیم و تربیت گفت: باید ساختار نظام آموزش و پرورش به گونه ای تغییر کند که با تغییر مدیران تمام عناصر دست خوش تغییرنشوند و برنامه های روی زمین مانده بالاخره با اجرا دربیایند. |
