یک نکته مهم به منظور چاره اندیشی برای اضطراب این است که نباید از هم نوعان خود متوقع باشیم. اگر ما به‌گونه‌ای زندگی کنیم که از کسی انتظار و توقعی نداشته باشیم آن هنگام اگر از جانب دیگران سودی به من برسد خشنود می‌شوم و اگر سودی نرسد ناخشنود نمی‌شوم زیرا از ابتدا نیز توقعی مطرح نبود و اتفاق خلاف واقع رخ نداده است. مثلاً من به دانشجویان در ایران تذکر می‌دهم که از دانشگاه‌های ایران توقع آموزش و پرورش و پژوهش را نداشته باشند و تنها توقع آنها دریافت مدرک باشد که به سهولت اتفاق می‌افتد؛ اکنون‌که توقع از دانشگاه‌ها به صفر رسیده است اگر یک استاد برای دانشجویان، آموزش را به همراه داشت اتفاق خوشایندی است و سبب خشنودی می‌شود؛ اما اگر استاد چنین نکرد دانشجویان ناخشنود نیستند؛ زیرا از ابتدا فتیله توقع از استاد را پایین کشیده بودند و توقع آموزش نداشتند.
🔹پنج دسته هستند که انسان در ارتباط با آنها نباید از آنها متوقع باشد و از آنها انتظاری داشته باشد. خویشاوندان که شامل پدر و مادر و خواهر و برادر و … می‌شود؛ حتی پدر و مادر هم در این دسته‌بندی جای دارند و از آنها هم نباید متوقع بود، دوستان، همکاران، کسی که با او رابطه عاشقانه داریم و دسته آخر افرادی که به‌صورت تصادفی با آنها برخورد و ارتباط داریم.
🔹 ما همواره باید با خود بورزیم که هیچ توقعی از دیگران نداشته باشیم؛ درواقع به زبان حال (زبان درون) به آنها بگوییم که من هر آنچه نسبت به شما وظیفه‌دارم انجام می‌دهم؛ اما در مقابل از تو توقع و انتظاری ندارم. انتظار نداشتن از دیگران اضطراب ما را کم می‌کند؛ زیرا وقتی از دیگران متوقع هستیم باری بر دوش آنها نهاده‌ایم که نمی‌دانیم آن را به دوش می‌کشند یا نه و اضطراب و نگرانی آن را داریم؛ اما وقتی از دیگران انتظاری نداشته باشیم باری بر دوش آنها ننهاده‌ایم که در صورت انجام ندادن ناخشنود شویم و به اضطراب دچار شویم. بنابراین متوقع نبودن از دیگران کاهش اضطراب را به همراه دارد.
#مصطفی_ملکیان
