برگزیده کتاب تادیب النسوان ( النسا ء )

فصل هفتم :

در پاکیزه داشتن بدن و استعمال بعضی از عطریات است. زن باید ابدا دست و صورت را چرب نکند. ابدا چربی به خود نزدیک نکند اگرچه موم و روغن باشد و هزار من گلاب داشته باشد همینکه چرب شد کثیف می­شود انسان. خود نمی­ داند چه بوی کثیف می­ دهد وقتی که چربی به کار می­برد.. هرگز به سرش چیزی که چرب باشد ننمالد از اصل، موی سر دراز (بلند) خصوصا موی کسانیکه کم پشت باشد خوب نیست، موی دراز، مثل دم اسب می­ ماند اگر گیس پرپشت باشد خوب است والا موی دراز باریک از آن طرف به آن طرف بافته و انداخته، خوبی ندارد و چرا سر موی را نزند؟ که گر کم باشد بهتر است و عیب ندارد که از روی بیفتد، و هر تارش دلی را در بند کند چناچه شاعر گفته

  (مویت رها مکن که چنین بر هم اوفتد                     کآشوب حسن روی تو در عالم اوفتد)

ولی عطریات بجا مرغوب است باید زن همیشه اوقات، رختهای خود را معطر نماید، بوی خوش دائم استعمال کند و اصل بوی خوش برای زیادتی میل محبت بالاترین جمیع زینت­هاست اما نه مثل عرب­ها که مشک میان رختهایشان می­کنند. بوی مشک صداع ( درد سر) می­ آورد و بوی عطر گل بهترین بوهاست بخصوص فتنه که فی­ الواقع فتنه می­ کند. حنا به سر بستن هم خیلی خوب است. گاهی، بی­ لذت نیست ولی به دست بستن بسیار بد است بعضی از مردان از سر انگشت و ناخن قرمز خوششان می­آید و بعضی برعکس میل ندارند، سلیقه­ ها مختلف (است) خوب است زن ملاحظه میل شوهر را نموده به هریک میل دارد رفتار نماید ولی به اعتقاد بنده هیچ رنگی بهتر از سفیدی دست و پا نیست. اگر دست قرمز خوب بود خداوند قرمز خلق می­کرد… حُکما روزی یک مرتبه دستها را به آب صابون بشوید صابون عطری، نه همه صابونی بدبو… همیشه باید دست را چنان نگاه دارد که جای بوسه باشد نه اینکه دست به چیزهایی زند که کسی رغبت نکند به او نگاه کند لامحاله دستکش ابریشمی به دست کند گرچه زیر کرسی نشسته باشد دست که ظاهر کثیف و چرب شد معلوم است که (قلب) را نفرتی حاصل می­ شود.