محمدجواد حق‌شناس
ما در کشورمان ۲ مراسم داریم که در ۲ سطح وسیع برایشان چارچوب تعریف شده و شناخته می‌شوند و آحاد مردم هم بدون اینکه آموزش رسمی یا آکادمیک درخصوص آنها دیده باشند و از طریق آموزش‌‌های سینه به سینه نسبت به آن ۲ واکنش نشان می‌دهند؛ یکی آئین سوگ و عزاداری در ایام محرم است که همه در مراسم مختص به آن حضور پیدا می‌کنند و مراسم دیگر آئین‌های مربوط به نوروز است که از روزهای قبل از نوروز با خانه‌تکانی، چهارشنبه آخر سال و آمدن حاجی‌فیروزها که شادی‌فروشان جامعه هستند آغاز می‌شود و در نهایت به روز سیزده‌به‌در ختم می‌شود.
در این بین متأسفانه چهارشنبه آخر سال در دو دهه اخیر به مسیر نادرستی هدایت شده و به‌جای اینکه مراسمی برای شادی بیشتر خانواده‌ها و دورهم بودن باشد، تبدیل به مراسمی شده که بعد از آن شاهد اعلام آمار حوادث و جراحات هستیم، درحالی‌که این مراسم می‌تواند موجب جمع شدن اعضای خانواده یا همسایگان یک محله در کنار هم باشد. آیین‌های نوروز از فرصت‌‌هایی است که مردم می‌توانند شادی را در کنار هم تجربه کنند. اما در این بین استفاده از برخی وسایل آتش‌بازی مثل نارنجک و ترقه‌های صوتی و… باعث شده آسیب جدی به شهروندان، بیماران و… برسد و این مسئله خیلی با رویکرد ملی و سنتی ما همخوانی ندارد و دچار برخی انحرافات شده است. می‌توانیم رویکرد روزی مثل چهارشنبه آخر سال را تغییر دهیم و همانند گذشتگانمان این روز را با شادی و نشاط و بدون دلهره و نگرانی برگزار کنیم. استاندارد‌سازی وسایل آتش‌بازی و بدون خطر کردن وسایلی که برای شادی در این شب از آنها استفاده می‌شود و در اختیار مردم قرار دادن آنها، باعث می‌شود تا کمتر شاهد حوادث و تلفات در این ایام باشیم. همکاری همه آحاد مردم با یکدیگر، در کنار هم بودن خانواده‌ها، نوجوانان و جوانان و تفریحات دسته‌جمعی بی‌‌خطر و ایمن، می‌تواند چهارشنبه آخر سال خاطره‌سازی را برای همگان به‌همراه داشته باشد. اعضای شورای شهر تهران هم تأکید زیادی به بازگرداندن شادی و نشاط بین مردم دارند؛ چراکه سرمایه‌‌های فرهنگی و اجتماعی ما به حاشیه رفته و نشاط، امید و همبستگی بین مردم کمتر شده است. مدیریت فرهنگی جامعه می‌تواند از فرصت چهارشنبه آخر سال برای بازسازی مولفه‌‌های فرهنگی و اجتماعی کشورمان استفاده کند؛ چرا که ایامی مثل چهارشنبه سوری، ایام عید و ۱۳فروردین که در پیش رو داریم از مهم‌ترین نمادهای ایران باستان‌اند که جزو فرهنگ ناملموس کشورمان هستند و حتی بعد از پذیرش اسلام در کشورمان و با حمایتی که بزرگان دین و مذهب از این آئین‌ها داشتند، همچنان پابرجا مانده‌اند. حاکمیت می‌تواند از این فرصت برای پیوندزدن اقوام، نژادها، اقلیت‌ها و مذاهب مختلف استفاده کند و رضایت از زندگی و نشاط را به جامعه بازگرداند. نوروز و ایام نزدیک به آن فرصتی است که می‌توانیم ناامیدی را از کشورمان دور و جامعه را به لحاظ روحی و ذهنی بازسازی کنیم. همشهری
================
↩ کانال مقاله ها 👇
