یک جامعه شناس، اولین برخورد معلم با دانش‌آموزان را مهم‌ترین تأثیر در شکل‌گیری 
شخصیت آموزشی و تربیتی او عنوان کرد و ادامه داد: اگر این برخورد، مهربانانه و همراه با تبسم و خوش رویی باشد دانش‌آموزان به درس و مدرسه و معلم علاقه‌مند می‌شود.
محمدرضا صالحی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با بیان این‌که دوره دبستان از جهت تعلیم و تربیت، بهترین دوران است، اظهار کرد: در این دوره کودک ویژگی‌های روانی و آمادگی کاملی برای تربیت پذیری و ادب آموزی دارد. آموزش رسمی کودک از این مرحله آغاز می شود، بنابراین این دوران طلایی را که بهترین فرصت برای تعلیم و تربیت کودک محسوب
این استاد دانشگاه با اشاره به ارتباط مستقیم کیفیت نظام آموزشی و امکانات مدارس گفت: وجود فضا و زمان مناسب و کافی، اولین نیاز در یادگیری است.
صالحی، نظام آموزش و پرورش مناسب را یکی دیگر از پایه‌های پیشرفت در جوامع امروزی دانست و بیان کرد: سرمایه گذاری در جهت ارتقای سطح کمی و کیفی آموزش، هرچند بازده فوری ندارد، اما قدم اول برای تربیت نیروی انسانی مورد نیاز جامعه است.
این استاد جامعه شناسی خاطرنشان کرد: در سال‌های نخست تحصیل، کودک میل شدیدی به رفاقت با هم سالان خود دارد و این کار در خانواده امکان پذیر نیست.
وی با بیان این‌که یادگیری و علم آموزی در محیط خانه معمولاً مقدور نیست و اگر امکانات لازم برای آموزش کودک در خانه فراهم باشد و مادری بتواند کودک خود را آموزش دهد، باز هم کودک از حضور در مدرسه بی‌نیاز نیست، تصریح کرد: زندگی با هم سالان و تن دادن به زندگی جمعی با تمام خصوصیات، آثار و نتایج مربوط به آن چیزی است که هرگز خانواده قادر به ایجاد آن نخواهد بود.
وی افزود: معلم توانا و دل سوز به خوبی می‌داند که هرگونه تهدید، تحقیر و تنبیه، اضطراب بچه‌ها را بیشتر می‌کند و در عوض چهره گشاده و متبسم معلم، صدای آرام و جملات دل نشین و اطمینان بخش او، می‌تواند اضطراب آنها را کاهش داده، اعتماد به نفسشان را تقویت نماید.
صالحی با بیان این‌که یکی از کارهای خوب آموزش و پرورش در سال‌های اخیر بازگشایی مدارس برای کلاس اولی ها قبل از شروع سال تحصیلی است، اظهار کرد: برگزاری جشن برای سال اولی‌ها آثار مفیدی در تقویت حس اعتماد به نفس کودکان و هم چنین کاهش دلهره دارد. بازدید از مدرسه پیش از آغاز سال تحصیلی به کودک کمک می کند که در محیط جدید اعتمادبه نفس پیدا کند و خود را با آن وفق دهد.
