هوش اخلاقی در‌کودکان و نوجوانان-قسمت سوم خویشتن داری
سومین نیکخویی اساسی: خویشتن داری
تتنظیم افکار و کارها طوری که هر فشاری را از درون و بیرون متوقف کنید و آن گونه رفتار کنید که میدانید و احساس می کنید درست است چه حاضر به اعتراف باشیم، چه نباشیم، همه ما افکار شرارت بار داشته ایم: «دلم می خواهد بکشمش!» یا «اگر باز هم به این کار ادامه دهد، خفه اش می کنم!» خوشبختانه بیشتر ما این تخیلات را عملی نمی کنیم و علت آن است که یک سازوکار درونی به نام خویشتن داری پادرمیانی می کند و مانع از آن می شود این هوسها را به واقعیت در آوریم. خویشتن داری یکی از نیکخوییهای اساسی رفتار اخلاقی است؛ اما متأسفانه همه آن را ندارند و باید پرورش یابد، و آموخته و تشویق شود. خویشتن داری ضعیف بسیار مخرب است: هنگامی که افکار خطرناک به سر کودکان می زند، چنانچه ترمز درونی شان کار نکند، با تمام قدرت و سرعت به سوی خطر پیش خواهند رفت. در این روزها که پیوسته کودکانمان با گزینه های وسوسه انگیز و گاه خطرناکی روبه رو هستند، ساختن سومین نیکخویی، نه تنها موجب افزایش هوش اخلاقی آنها می شود، بلکه شاید موجب حفظ جانشان هم بشود.
درباره بحران خویشتن داری ضعیف چه کنیم؟
برای آموزش خویشتن داری به کودکان، باید به آنها خویشتن داری را نشان دهید؛ و شما باید سرمشق زنده خویشتن داری باشید.
به میزان خشونت در تلویزیون، موسیقی، سینما و بازیهای ویدئویی آگاه باشید، معیارهای مشخصی برای فرزندتان تعیین کنید و در انجام آنها کوتاهی نکنید.
در مقابل کوشش های فرزندتان همیشه پاداشهای مادی به او ندهید.به او کمک کنید تا سیستم پاداش درونی خود را رشد دهد و دربرابرهر کار خوبی که می کند، خودش را تأیید نماید.
خانه شما بهترین مکان است تا فرزندتان از طریقی آزمون و خطابیاموزد که چگونه بر وسوسه هایش پیروز و در شرایط پرتنش برخود مسلط باشد. از تلاشهای او حمایت کنید تا آنکه آنقدر از خودمطمئن شود که بتواند مستقل و بدون حمایت شما درست عمل کند.
کودکان باید بتوانند تصمیمهای اخلاقی بگیرند. به فرزندتان کمک کنید درباره نتایج اجتماعی عملش فکر کند و سپس با او همراه شوید تا تصمیم های ایمن و درست بگیرد؛ به این ترتیب او سرانجام یاد می گیرد بدون کمک شما درست عمل کند.
نکته از‌کتاب کلیدهای #هوش_اخلاقی در کودکان‌و‌نوجوانان ، میشل بُربا
(ادامه‌دارد)
