هـنر با مردم زیستن گشت‌وگذاری در فرهنگ غنی ایران زمین
زهرا عبدی
شـیخ ابـو سـعید ابی الخیر را گفتند:«فلانی بر آب می‌رود!»گفت:«سهل است.بزغی و سعوه‌ای نیز بر آب بروند.» گـفتند:«فلان کس در هوا می‌پرد!»گفت:زغنی و مگسی نیز در هوا پرد.گفتند:«فلان کس در یـک لحظه از شهری به شـهری مـی‌رود!»گفت:«شیطان نیز در یک نفس از مشرق به مغرب می‌رود.این چیزها را بس قیمتی نیست.مرد آن بود که در میان خلق نشیند و دادوستد کند و زن خواهد و با خلق درآمیزد و یک لحظه از خدای خود غـافل نباشد.»
بسیار پیش آمده است که در کلاس،در لحظات غافلگیرکننده‌ای اسیر شده‌ایم؛لحظاتی که بسیار غیر قابل پیش‌بینی‌اند؛لحظاتی که بین آنچه گفته‌ایم و آن را آرمان و اندیشه‌ی خود معرفی کرده‌ایم،با عملکردمان فاصله افـتاده اسـت.سخنران خوبی بوده‌ایم و همیشه از تحت تأثیر قرار دادن شاگردانمان به خود بالیده‌ایم.گاه و بی‌گاه از آرمان شهر فضیلت سخن‌ها گفته‌ایم و حتی در این میان خود را شهروند آن دیار به تصویر کشیده‌ایم.بچه‌ها به ایـن شـهروند آرمانی آن آرمان شهر،به دیده‌ی تحسین نگریسته‌اند و گاه شب‌ها در خواب و خیال خود ما موجودات آسمانی را در کنار خود می‌بینند!!
اما ممکن است روزی فرابرسد که بین آنچه گفته‌ایم و آنچه باید مـی‌کردیم،فـاصله بیفتد و در این لحظه است که آن شکاف تلخ پدید می‌آید و ذهن جویای حقیقت بچه‌ها،به اضطاربی عمیق دچار می‌شود.این شکاف حاصل چیست؟آیا ساختن آن آرمان شهر و آرزوی شهروندی آن بـرای ذهـن مـعصوم آنها لازم است؟الگوسازی محض با خویشتن یـا آنـان‌که مـا می‌پسندیم،چه پی‌آمدی در پی دارد.
به زمین بیاییم و در کنار باشیم.با آنها از تجربه‌های نیمکت‌نشینی خود بگوییم و از اشتباهات زمینی‌مان برایشان تجربه بیافرینیم.آن قدر بـه آنـ‌ها نـزدیک شویم که ما را از جنش خود بدانند.خود را بـرای آنـ‌ها،رسیده به مقصد به تصویر نکشیم تا اشتباهاتمان،مقصد را برایشان بی‌ارزش نکند.بگذاریم بدانند که حرکت در مسیر تعالی آرزوی مـا نـیز هـست.این حرکت درست از متن زندگی زمینی شروع می‌شود؛از پشت هـمین نمیکت‌هایی که تلخ و شیرین زندگی را در آن به تجربه نشسته‌ایم.
بسیار دیده‌ایم دلسردی جوانانی را که صاحبان بعضی عقاید را وقت عـمل خـالی دیـده‌اند،پس هرگز باعث این دلسردی نباشیم.خدا در میان ماست،در کیف مدرسه‌ای کـه هـر صبح آن را بر دوشمان می‌گذاریم و پشت پلک ماست.مبادا از خود چیزی بسازیم که هنگام رویارویی با واقـعیت‌ها بـشکند.
در حـکایتی که از کتاب نفحات الانس نور الدین عبد الرحمن جامی برگزیده‌ایم، تمام ایـن قـال و مـقال در دایره‌ی کوچکی از واژگان خلاصه شده است.دایره‌ای که جهانی از معانی را در خود جای داده است.مـرد آن اسـت کـه زندگی زمینی را با همه‌ی فراز و نشیب‌هایش تجربه کند و خدا را از یاد نبرد.
——————
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
