کلمات شگفت انگیز (بررسی نحوه ی به کارگیری کلمات و تأثیرآن در انتقال پیام)

ما،در انتخاب کلماتی که به کار می‏بریم،اختیار تام داریم.می‏توانیم،کلام‏ پیچیده و تحریک آمیزی را در یک ارتباط به کار گیریم یا با الفاظی روشن،ملایم، دل چسب و ارائه‏ی یک گفتار صمیمانه‏ و مؤدبانه،دل‏ها را نرم کنیم؛به‏هرحال‏ انتخاب لغات با خود ماست.

در نظر بگیرید،شما به عنوان یک معلم، می‏خواهیم به یکی از دانش‏آموزان خود گوش زد کنید که باهم کلاسی خود،رفتار درست و مؤدبانه‏ای نداشته است.می‏توانید با عبارات زیر،موضوع را با او در میان‏ بگذارید.«تو با دوستت بسیار زشت و وقیح‏ حرف زدی و باید اصول ادب و احترام را از همین حالا رعایت کنی.»انتخاب و به‏ کار بردن این لغات،نه تنها فرد را به رفع‏ اشتباهات خود برنمی‏انگیزد؛بلکه سخنان‏ ما،او را می‏رنجاند؛

فرمان دادن نیز،یکی از موارد برخوردمحکوم به شکست،است.برای این‏که‏ سخنان ما نافذ و مؤثر واقع شود،باید نظریات اصلاحی خود را با کلمات مناسب‏ و در چارچوب زیر مطرح کنیم:«من‏ متوجه برخورد و صحبت تو با دوستت‏ شدم و مایلم باهم چند کلمه‏ای صحبت‏ کنیم.آیا چند دقیقه به حرف‏های من‏ گوش می‏دهی»؟

در چارچوب دو گفتار اخیر،به جای‏ این‏که از ضمیر«تو»استفاده کرده و از زاویه‏ی عیب‏جویی،او را مورد امر و نهی‏ قرار دهیم،کلام خود را با ضمیر«من» آغاز کردیم و صرفا پیشنهادهای خود را برای پیش برد اهداف از قبل تعیین شده، مطرح کردیم.

چنین برخوردی،دانش‏آموز را به‏ مساعدت و همکاری،سوق می‏دهد. فراموش نکنیم که تنها اوست که باید نحوه‏ی برخورد خود را،تغییر دهد و باامر کردن و دستور دادن،کاری درست‏ نمی‏شود.

احتراز از چنین برخوردهایی،نیازمند مهارت در یک رشته اصول ارتباطی از قبیل:گوش دادن،مبادله‏ی اطلاعات‏ به نحو احسن و مهارت در حل و فصل‏ مسائل است.

«باهم‏دلی،به حرف‏های طرف مقابل‏ گوش بسپارید و قضایا را از دریچه‏ی چشم‏ او ببینید.

کلمات را دقیق و روان انتخاب کنید:

وقتی ما از کلمه‏ای استفاده می‏کنیم، خود،بر معنای آن به خوبی واقف‏ هستیم؛ولی دیگران ممکن است معنا و مقصود واقعی ما را برداشت نکنند.

کلمات باید روشن و صریح باشند؛یعنی‏ بتوانند درست‏ترین درونیات شما را به‏ دیگران منتقل کنند.مطلب را مختصر و مفید بیان کنید تا مخاطبان،شوق شنیدن

محمد رضا شفیعی کدکنی‏

کلمات‏ شگفت انگیز بررسی نحوه‏ی به کارگیری کلمات و تأثیر مثبت آن در انتقال پیام‏۴۵

تحقیقات نشان‏ می‏دهد که آدمی تنها قادر است بین‏ پنج تا نه نکته را،در آن واحد،به ذهن‏ بسپارد؛بنابراین با کلمات زیاد،بر بار ذهنی افراد نمی‏افزایید،فقط آن‏ها را دچار سردرگمی می‏کنید.

مطلب خود را تا آن‏جا که می‏توانید، کامل بیان کنید.با مطرح کردن‏ سؤال،ببینید آیا منظور شما را فهمیده‏اند.از حرکات و اشارات طرف‏ مقابل،می‏توان فهمید که اطلاعات‏ شده اندک یا گزاف است.

مؤدبانه سخن بگویید و فراموش‏ نکنید که گفتار،زاییده‏ی رفتار است.سعی کنید اطلاعاتی را که‏ منتقل می‏کنید،صحیح باشد و برای‏ جلوگیری از سردرگمی طرف مقابل، مطالب خود را دقیق و ملموس بیان‏ و مطرح کنید.

مفهوم سخنان خود را،به حدس‏ و گمان فرد دیگر واگذار نکنید؛ اگر احساس می‏کنید منظور شما را نمی‏فهمند،با دقت به توصیف آن‏ بپردازید.آن‏گاه با مطرح کردن سؤال، اطمینان حاصل کنید که پیام دریافت‏ شده با پیام ارائه شده،مطابقت دارد.

رعایت این پنج اصل،ما را برای‏ رسیدن به این مهم یاری می‏دهد:

۱.از کلمات تصویر بسازید

گاهی ارزش یک تصویر،معادل‏ ارزش هزار کلمه است.بیش‏تر مردم، هنگام اندیشیدن،از تصاویر ذهنی‏ استفاده می‏کنند.شما هم برای القاء کلام خود،با استفاده از کلمات، تصاویری را در ذهن مخاطبان‏ ترسیم و رنگ‏آمیزی کنید؛

۲.با نشان دادن عکس،اسلاید و فیلم جمله‏های خود را،حمایت کنید تحقیقات نشان داده که با شنیدن‏ مطلبی،فقط ده تا پانزده درصد آن‏ را به خاطر می‏سپاریم؛ولی اگر آن را مشاهده کنیم،بین سی تا سی و پنج‏ درصد آن را به خاطر خواهیم آورد.

۳.مثال‏هایی را به کار ببرید،که‏ آمیخته با داستان و حکایت باشد

مثال‏هایی که با حکایت‏های‏ شیرین و دل‏نشین آمیخته باشند، مانع خستگی و کسالت شنونده‏ می‏شوند؛

۴.سخن درخور فهم شنونده باشد هرکس سبک تکلم خاصی دارد. گوینده در مقام سخن،باید صلاحیت‏ و شایستگی فرد را بسنجد و از سطح‏ فرهنگ و نیروی درک و شخصیت‏ وی،آگاه شود و از همان واژه‏ها و سبک تکلم،استفاده کند.این‏ شیوه‏ی گفتار،به شنونده کمک‏ می‏کند تا حرف‏ها را بهتر بفهمد و پیام‏ها را ساده‏تر دریافت کند.

۵.نفوذ کلام با استفاده از فن‏ ان.ال.پی

یکی از بارزترین شیوه‏های نفوذ کلام، شناخت سیستم روحی افراد و تقلید از آن‏ است،برای این کار باید به دقت به افراد چشم بدوزید و به سخنان آن‏ها گوش فرا دهید و ببینید که غالبا،از چه نوع کلماتی‏ استفاده می‏کنند و چگونه آن‏ها را در قالب‏ الفاظ می‏ریزند؛آن‏گاه با استفاده از همان‏ نوع کلمات و تقلید از لحن صدا و تغییرات‏ چهره و حتی حالات و حرکات چشم‏ها، به گونه‏ای با آن‏ها صحبت کنید که با نحوه‏ی فکر و عمل کرد ذهنی‏شان مطابق‏ باشد.این فن را برنامه‏ریزی عصبی- کلامی(ان.ال پی)می‏نامند؛